OKUMA METNİ / Tunalı, İsmail. Tasarım Felsefesi, YEM Yayın (3.Baskı) 2009 s.34-42Kaynak

Mimari yapı, kısaca belli bir biçim verilmiş mekandır.
Bir mimari yapıyı belirleyen temel kategoriler kalıcılık,sağlamlık,rahatlık ve güzellik. Mimar, bu hayal gücünü kullanarak bu öğelerden oluşan mimari dilde özgün bir mekan meydana getirir.
Bir nesnenin güzelliği onun yalınlığıdır denmiştir zaman içinde bu anlayışa karşı eleştirel bir tavır yükselmeye başlar.
Mimari yapıların işlevselliği onların yaşamsal bir gerçekliğe sahip olduğunu gösterir yani sözgelimi insanla beraber yaşarlar zaman içinde eskirler yokolurlar. Böyle durumlarda ancak arkeolojik çalışmalarla gün ışığına çıkabilirler ve kültür varlıkları olarak anlam kazanırlar.
Sanat yapılarının varlık tarzı tarhiseldir. Diğer sanatlardan farkı işlevsel olmasıdır.
Düzenlemede şunlar yer alır; görünüş, perspektif ve yer planı.
Bir yapının güzelliğini sağlayan ahenktir. Mükemmel yapılarda her zaman bir ahenk vardır.
Mimarlık genel olarak insan doğasına ve değişen durumlara göre nesilden nesile çağdan çağa ilerler.
Felsefik olarak bir mimari yapı ontolojik olarak iki yapıdan oluşur, biri sağlamlık diğeri işlevsellik.
Mimari tasarım varlık bakımından derinlik boyuna sahiptir, aynı zamanda bireysel mekanı aşan, bir kent mekanı  içinde yer alan ve kenti oluşturan bir yapı öğesidir.